Yazılıyor, çiziliyor.. Dökülen gözyaşları, edilen lanetlerin, yüreğimizi dağlayan zulmün bedduaları bitmek bilmiyor.
İşlenen günahların, eziyetlerin,çekilen işkencelerin haddi hesabı aldı başını katlanarak devam ediyor.
Üstlerimizde hakları varken, savunamamak insanlığa yakışıyor mu? Hâl ortada iken nasıl nefes alabiliyor? İnsanız diye geçiniyoruz?
Ademoğlu’nun vazgeçilmez aç gözlüğü sayesinde ne tabiat kaldı, ne de hayvanların yaşayabileceği bir alan.
Ha bire dikilen binalar, beton yığınlarına esir düşen nefisler. Yarın bir gün yaşanacak hiç bir karış toprağımızı da bırakmayacak bizlere ve sadık dostlarımıza..
Utanıyorum zalimin zulmünden. Ellerini ayaklarını sallaya sallaya ortalıkta cirit atan mahluklardan.
Bundan önce ki yazımda yine bu konuları ele almıştım.
Fakat öylesine bir konu değil ki ! Üzeri örtülemez geçiştirilemez içler acısı bir durumun içindeyiz.
Çoluğa, çocuğa cinsel taciz edenler dur durak bilmiyorken, dilsiz olan ve beklentileri sadece sevilmek olan hayvanlarda istismar ediliyor.
Geçen gün Hatay’da güpe gündüz yolun ortasında zavallı köpeğe yapılan sapıklık mı?
Barınak diye adlandırılan bazı kuruluşlarda aç-susuz bırakılan, canlarına kast edilenler mi? Köpeği havlamasın diye ağzını bantlayan mı? Yoksa zevk için bin bir heves ile alınan, sonrası dövülüp, ayakları, kolları kırılanından mı bahsedeyim?
Son yaşananlar batsın bu dünya denilen kırmızı cizgimizdir.
İstanbul’da Bayındırlık konutlarında kedi katliamı yaşanmış kesilerek başı bedeninden ayrılmış.
Neyin kafası? Nasıl bir algıdir ki bunları yaptıran?
Yine geldiniz mi üzerine basa basa her defasında vurguladığım sözlerime.
“AHLAK VE ŞÜKÜSUZLUK VARSA O TOPLUM ÇÖKMEYE MAHKUMDUR”
Anlıyacağınız yapılmadık, denenmedik işkence yöntemi kalmadı hayvanlar üzerinde.
Pekâlâ onlara bunları layık görenler hâlâ aramızdayken nasıl koyarız yastığa başlarımımızı?
Bu utanç verici son olay bardağı taşıran son damla oldu
Caydırıcı ceza verilmedikçe iflah olmaz-olunmaz.
Daha ne bekleniyor acaba? Sorulmayacak mı hesapları?
YAZAR: Meliha ATEŞ
