“Panayır, para yer”, diye bir söz vardı eskiden.
O zamanlar hemen her ilçede kurulurdu panayır.
Sonraları ilgi azaldı.
Susurluk’ta sanırım izin verilmedi.
Bir kaç ilçede kaldı.
Yıllar sonra Susurluk’a yeniden gelince ilgi muhteşem oldu.
İlk akşam tam “panayır yeri gibi” deyiminin hakkını verdi.
Halka atma, rulet, zar , üç kağıt… hepsi vardı. Büyük küçük, çoluk çocuk kumar oynamanın zevkini tatma olanağını yakaladı.
Çarpışan otomobiller, balerin, atlı karıca… çocuklarını tatile götürememenin ezikliğini yaşayan ebeveynleri bir nebze olsun rahatlattı.
Yer gök giyim sergisi. Kalite çok aranmazsa ucuz.
Gıda tam rezalet ama.
Önce toz içinde tüm tezgah.
Köfte var kıyması belli değil.
Sucuk var. Afyon sucuğu, diye satışta. Lakin anlayan kemik tozu diyor.
Denetim yok.
Çağ kebabı reklamı ilçenin her yanına asılmış pankartlarla duyuruluyor.
Etin kökenini bilen yok.
Tam bir başıbozukluk egemen.
Söz konusu sağlık olmasa. Aman sende de, geç.
Geçemiyorsun.
Hele ishal, kusma… ateş vakalarının arttığı bir dönemde.
Susurluk belediyesi belli, işçi maaşları için kaynak yaratma peşinde.
Onlar da haklı.
Susurluk esnafı sergi konusunda bize ister misin diyen olmadı.
Esnaf odasına, Ticaret odasına danışılmıştır.
Üyeler Belediyeye isyan edeceğine odasına hesap sorsun.
Seneye daha düzenli olur…
YAZAR: Levent GÜNDOĞAN