Normalde Susurluk’a yeni para ile sekiz milyon Liraya mal olmuş su şebekesini evlere bağlanmadan gömerek, üzerine yol yapılmaya başlandığında ilçenin ayaklanması gerekiyordu.

Lakin insanlar çamurdan, çukurdan, tozdan.. bıkmıştı. Su; çamurlu, tozlu da olsa, gün aşırı kesilse de vardı. Günü kurtarmanın yolu, yol yapmaktı.

Tahsin BOZOĞLU seçim öncesinde verdiği sözü tuttu, ilk iş çukurları kapattı ve parke taşları döşedi. Günü kurtardı. Doğru mu yaptı? Yorum yapmıyorum. Yorumu siz yapın…

Suyu bırakıyorum bir kenara.

Çünkü çözümü değişmez: Yine yollar kazılacak.

Bizim öncelikli olarak hep birlikte, “ilçemiz ekonomisini nasıl canlandırırız’ı” tartışmamız gerekiyor.

Şimdiye kadar yol boylarındaki tesislere bel bağlamışız. İlçenin ekonomisini canlandırmak açısından da günü kurtarmakla yetinmişiz yani.

Yine hep birlikte anladık ki :” işini çok iyi de yapsa üç beş dinlenme tesisi” işsizlik sorununa çare değil.

Susurluk’un sürekli istihdam sağlayacak kurumlara ihtiyacı var.

Bu kurumlar YÖRSAN gibi fabrika olur. Ya da üniversite, büyük hastane, büyük lojistik merkezi, entegre mezbaha… olur

İlçe ekonomisinin bir de esnaf ayağı var.

Ne yazık ki ilçemiz esnafının durumu da pek iç açıcı değil.

Neden? Ticaret Odası, Esnaf Odası… araştırsın.

Lakin çok açık olan bir şey var: “ Susurluk’ta çarşı olmadığı gibi kişileri alış veriş yapmaya özendirecek cadde de yok.

O zaman ilk önce kente yakışır bir çarşı düzenleyeceğiz . Çok zor değil. Hatta basit.

Ana cadde üzerindeki esnafla belediye önderliğinde bir toplantı yapmak ve esnafı düzenli kaldırım, uyumlu tente, şık ışıklandırma , güzel vitrin yapma konusunda ikna etmek.

Bir de esnafa işyerlerine özel araçları ile gitmemeleri çağrısı yapmak.

Sonuçta Susurluk’un en uzak noktası on beş dakika yürüyüş mesafesi.

O da zor geliyorsa toplu taşıma araçlarını yaygınlaştırmak.

Toplu taşıma araçlarının güzergahını gözden geçirmek ve her mahalleye hitap edecek şekilde yeniden düzenlemek.

Olmadı esnafa elektrikli bisiklet kullanma çağrısı yapmak.

Güzel çarşı ve cadde ürettikten sonra ikinci aşama da ana yoldan geçen altmış bin araçtan yüzde birini ilçe merkezine sokmanın yollarını aramak.

Bu nasıl olur?

Araçların Bandırma istikametinden yol alırken istasyon caddesine sapıp şehir merkezine yönelmeleri nasıl sağlanır?

Ya da Balıkesir’den Bursa yönüne devam eden bir otomobili askeriye yolundan ilçe merkezine doğru çevirmek için ne yapılması gerekir?

Ya da ana ışıklarda duran ve bir an önce İzmir’e , Bursa’ya Bandırma’ya varma fikrinde olan bir araç sürücüsünün fikri nasıl çelinir de beş on dakikalığına da olsa şehir merkezinde vakit geçirme düşüncesi uyandırılır?

İnsanlara Susurluk’un özellerini Susurluk merkezinde sunsak mesela. Örneğin, Adnan Menderes Parkını öyle bir düzenlesek de oraya gelenin, orda bir ayran içip tost, kokareç yiyenin aklına kazısak.

O özellere Susurluk merkezine araç çekmek için bir müğre görevi yüklesek. Merkez hareketlenecek.

Bu arada telefoncu kontür satacak, ayakkabıcı ayakkabı pazarlayacak, belki aileden biri lokantaya girip mevsim yemekleri yiyecek, biri kuyumcuya uğrayıp sevgilisine bir hediye alacak, çakır gündöndü alacak, organik domates, biber, karpuz koyacak arabasının bagajına…

Esnaf da dışarıdan gelen müşterilerine öyle bir iyi davranacak ki onlar gittiği her yerde Susurluk esnafını anlatacak…

Bakın ne kadar kolay. Esnafı örgütleyeceksin.

Caddeleri yolu ile kaldırımı ile profesyonellerin çizimlerine kulak vererek düzenlemeye ikna edeceksin.

Ana cadde üzerine uzun süreli araç parkının önce esnafa zarar verdiğini güzel bir dille yine esnafa anlatacaksın.

Sonra Susurluk’un merkezine yoldan geçen binlerce araçtan elli tanesini İstasyon yolundan, askeriye yolundan merkezdeki ışıklardan “dal çık” yaptırarak şehir merkezine yönlendireceksin.

Zor mu? Hayır.

Ama önce inanmak, inandırmak lazım.

Bir de gerçekten Susurluk’u düşünmek…

Susurluk halkı ping pong topuna döndü. Bir oraya bir buraya…
(20 Ağustos 2013)

YAZAR: Levent GÜNDOĞAN