Sosyal medyada uzun yıllardır dolaşan bir fotoğraf üzerine uzun zamandır aklımda dolaşanları yazmadan duramadım. “Sizinle eğlendi, benimle evleniyor!”
Evlilik bir zafer, biliyorsunuz! Böyle öğretiliyor bize. Özellikle kadınlar açısından. Evlenilen erkek ne kadar çapkın, ne kadar hovarda ise bu zafer o denli büyük oluyor. Ne büyük ‘’haz’’! Adam yıllarca hayatını yaşamış, gezmiş, eğlenmiş, bir sürü kadınla beraber olmuş. En sonunda gitmiş ‘’tertemiz’’ bir aile kızı ile nikah masasına oturmuş. Her şey yolunda. Kızımız da çok mutlu. Çünkü seçilen o olmuş. Ne kadar tanıdık değil mi?..
Kadın kadının düşmanı değildir!
Çeşit çeşit örneklerini nerdeyse her gün görüyoruz, ama hiç yadırgamıyoruz. Eleştirel bir bakış açısı getirmek gerekirse; Yahu, biz haremde mi yaşıyoruz? Ne bu adamlar padişah, ne de bizler cariyeyiz. 21. Yüzyıl’da yaşayan kadınlar olarak bizim amacımız ve başarımız bu mu olmalı? Kadın kadının düşmanı değildir. Bize böyle öğretiliyor yıllardır. Öyle ince ince işliyorlar ki bilinçaltımıza, farkına bile varamıyoruz. Bunlar bizim kendi düşüncelerimiz sanıyoruz. ‘’Düşman’’ olarak erkeği değil kadını görüyoruz. Rakip psikolojisine sokulup erkeğin değil, kadının yanlışlarını görüyoruz. Ve bunun üzerinden haklı! gerekçeler ve bahaneler üretiyoruz. Kadına saldırıyor, erkeği koruyoruz.
Eşitlik nerede?
Bir erkeğin başka kadınlarla eğlenip, sizinle evlenmesi bir zafer değil, ancak bir hakarettir. Bunu kendimize yapmayalım. Bu tip erkekler bir süre sonra eğlenmeye kaldıkları yerden devam edeceklerdir, başka başka kadınlarla… Kadına ise pek seçenek sunulmuyor. Boşanabiliyorsa, boşanmak ya da evde uslu uslu oturup adamı beklemek, olanları görmezden gelmek. Aynı şeyleri bir kadının yaptığını düşünebiliyor musunuz? Diyelim ki yaptı, ortaya çıktığında olabilecekleri her gün okuyor ve izliyoruz. Kadın cinayetleri… Erkeğin yaptıklarını görmezden gelen ve hatta çanak tutan toplum sıra kadına geldiğinde hükmü nasıl da peşin veriyor, görüyoruz…
Bir erkek evlenene kadar dilediği gibi yaşayabilir. Gezer, eğlenir, çapkınlık yapar, sonsuz ilişkisi olur. Ama kadın her zaman usturuplu olmalı, bazı şeyler için usluca evleneceği erkeği beklemeli!.. Açıkça 2.sınıf muamelesi bu farkında mıyız? FARKINDA MISINIZ? Eşitlik nerede?
Rollerimizi kendimiz belirleyelim
Bizim bu hayattaki yegâne zaferimiz bu mu olmalı? Bir erkeği nikah masasına oturtabilmek… Başkaları bize sadece bunu reva görüyor olabilir, ama bari biz yapmayalım. Onların bize biçtikleri rolleri oynamayalım, kendimiz olalım. Nasıl istiyorsak öyle yaşayalım. Biz ikinci sınıf değiliz. Bir erkeğe ihtiyaç duymadan da istediğimiz hayatı, istediğimiz şekillerde yaşayabiliriz. Hiç kimseye namus borcumuz yok!
Türkiye’de evlilik bir ‘sınıf’ atlama aracı!..
Evlilik Türkiye’de aslında biraz da sınıf atlama aracı. Özellikle kadınlar için. Evli insanlar toplum tarafından daha ciddiye alınır, dikkat edin. Evli kadın ve bekar kadının statüsü farklıdır. Evli olana saygı duyulur, bir başarı elde etmiştir, düzene ayak uydurmuştur . Kocası vardır, sahibi vardır! Bekar öyle mi? Tercih edilmemiş, evde kalmış, yalnız, sahipsiz!.. ‘’Kim bu bize sormadan adımızı koyan, Sınıf sınıf ayıranlar?’’
Hala bu konu üzerinde ısrar eden kadın arkadaşlara sesleniyorum; ‘’Al bacım, senin olsun. Hayrını gör, varsa!.. ‘’ Belki diğer kadınlar da sadece eğlenmek istemişlerdir senin kocanla…
